Drukuj

Zakup systemu Wisła istotny dla pozycji Polski. Obecnie Polska nie posiada żadnego systemu obrony rakietowej, system Patriot poprawia zdolności wojskowe.

Rosja postrzega te działania jako godzące w jej interesy i jest znakiem braku zaufania i kontynuacją militaryzacji regionu. 

Agresywna działalność Rosjan przejawiała się w aneksji Krymu czy manewrach Zapad. Pociski Iskander, które posiada Moskwa, mogą zniszczyć cele w zasięgu między 500 a 700 km. Rozmieszczenie ich w Kaliningradzie stanowi realne zagrożenie dla Warszawy i Berlina. 

Przyczyną podpisania umowy była też chęć wzmocnienia pozycji Polski w strukturach NATO. Tendencje w Europie wskazują na fakt, że obrona przed rosyjskimi rakietami staje się kluczowa.  Również Rumunia i Szwecja zdecydowały się na amerykańskie baterie, podobnie Niemcy postanowiły zmodernizować zasoby. Podpisanie kontraktu wpłynęło pozytywnie na stosunki sojusznicze w ramach NATO oraz relacje dwustronne z USA, co stoi w sprzeczności z polityką FR.

Zakup przez Polskę systemu Patriot zwiększa obawy Rosji przed Europą. Zamówiona przez Polskę ilość baterii nie jest wystarczająca do skutecznej obrony całego kraju. System Patriot będzie mógł jednak ochronić Warszawę i wybrane obiekty infrastruktury krytycznej.

Niepokój wywołany przez zakup systemu Patriot widoczny jest w wypowiedzi rzecznik MSZ Rosji, która zaakcentowała, że może to być poważnym zagrożeniem dla Federacji Rosyjskiej. NATO i Federacja Rosyjska widzą w sobie największych wrogów. Podpisanie umowy na system Wisła może zostać odebrane jako działanie agresywne. Mimo tego, że system Patriot jest w zamyśle defensywny, może stanowić zagrożenie dla samolotów rosyjskich, przelatujących nad Morzem Bałtyckim. W związku z tym pozyskanie przez Polskę 2 baterii przeciwrakietowych oraz 208 pocisków zwiększa napięcie po obu stronach. W przyszłości może skutkować dalszym uzbrajaniem obwodu kaliningradzkiego czy zacieśnieniem współpracy wojskowej z Białorusią.

 

* * *

 

Notatka przygotowana przez uczestników Seminarium Analitycznego RODM, którego celem była analiza kluczowych kierunków polskiej polityki zagranicznej.

Punktem wyjścia była m.in. lista priorytetów określonych w Strategii Polskiej Polityki Zagranicznej 2017–2021 oraz w innych dokumentach strategicznych.